دوازده اتود برای ویولا

امیر پورخلجی

نشر نای و نی

www.nayoney.com :فروش اینترنتی کتاب

Foreword

It is always wonderful to introduce new music that has a different perspective for both performers and teachers. These 12 etudes incorporate both traditional and contemporary techniques that can build the skills of serious performers.  The etudes push the boundaries of tonality with an abundance of chromatic passages, yet there is a tonal center to each etude. The balance between a contemporary sounding etude and musical sentence structure is well kept throughout each exercise. If one were to classify these works with existing etudes, it is similar to the skill level of Johannes Palaschko’s etudes op. 49 but with the language of Lillian Fuchs 16 Fantasy Etudes. There are many technical and musical phrases that are similar to the standard 20^th century viola repertoire. These etudes can better prepare a student for: Gyula David’s viola concerto, Khachaturian’s Solo Sonata, Walton Concerto, Bartok Concerto, Hindemith op. 11 no. 4, Shostakovich Sonata, Britten’s Lachrymae and other works of similar skill level and compositional style. It is refreshing to see new ideas for this genre which keep in mind the performing aspect of mechanical exercises and practice.

Setareh Beheshti, DMA

Faculty of University of Tehran

پیشگفتار به قلم دکتر ستاره بهشتی

معرفی موسیقی نوینی که دربرگیرنده‌ی دیدگاه‌های دیگرگونی برای نوازندگان و معلمان موسیقی است، همیشه گیرا بوده است. این دوازده اتود، آمیخته‌ای از تکنیک‌های قرون گذشته و معاصر است که می‌تواند مهارت نوازندگان حرفه‌ای را افزایش دهد. این اتودها با استفاده از پاساژهای کروماتیک فراوان، از مرزهای تونالیته فراتر می‌روند. حال آنکه برای هر اتود، یک مرکز تنال وجود دارد. ترازمندی میان صدادهی معاصر و ساختار جمله‌بندی موسیقایی، در هر اتود، به خوبی برپا شده است. اگر بخواهیم این آثار را بر پایه اتودهای موجود دسته‌بندی کنیم، می‌توان گفت از نظر سطح مهارتی، شبیه اتود‌های اپوس ۴۹ یوهان پالاشکو هستند، با زبان ۱۶ اتود فانتزی اثر لیلیان فاکس. فرازهای موسیقایی و در عین حال تکنیکی بسیاری در این اتودها وجود دارند که همانند رپرتوار استاندارد ویولا در قرن بیستم هستند. این اتودها هنرجویان موسیقی را برای بهتر نواختن کنسرتو ویولا اثر گایولا دیوید، سونات برای ویولا سولو اثر خاچاطوریان، کنسرتو ویولا اثر والتِن، کنسرتو ویولا اثر بارتوک، اپوس ۱۱ شماره ۴ هیندمیت، سونات شوستاکوویچ، لاکریم بریتِن و آثار دیگری که دارای سطح مهارت و سبک آهنگسازی مشابهی هستند، آماده می‌سازند. دیدن ایده‌های نو در این ژانر که جنبه اجرایی تمرین‌های مکانیکی را در ذهن دارند، بسیار خوشایند است. 

دکتر ستاره بهشتی  

عضو هیئت علمی دانشگاه تهران

_____